من شاعر تشویش های هر شب خویشم
هر روز با هذیان گلاویزم
درگیر با تب لرزه های بیم و تشویشم
روز و شبم سرشار از بسیارها دیوار
دیوارهایی بی جهت مثل ملامت های بیهوده
دیوارها بی هر دلیلی قد علم کردند در پیشم
دیوار ها مثل دل هرروزه ام
راحت فرو میریختند ای کاش
در یک شب
دیوارها آیا نمی دانند
بیزارم از دیوار؟
یا بیشتر از این:
بیزار از ................